شناسنامه ی زندگی:

نام:رنج....نام پدر:مشقت....شهرت:اواره....

شغل:ولگردی....محل صدور:دنیای فراموش شدگان....

شماره شناسنامه:نامعلوم....نام مادر:سلطان غم....

نام همسر:گریه....دین:اسلام...محل کار:شرکت ناامیدی....

محل سکونت:شهر مکافات...محکومیت:زندگی کردن.....

جرم:به دنیا امدن...هدف:دنیای اخرت...

تاریخ تولد:هزاروسیصد و هیچ....

گروه خونی:نفت سیاه...

ادرس:خیابان بدبختی.....چهارراه تنهایی....کوچه ی دربه دری...بلوک بی نهایت...

آدم ها زیبا فکر می کنند .. زیبا حرف می زنند ..

اما ..

زیبا زندگی نمی کنند ...

مرد را به عقلش نه به ثروتش

زن را به وفایش نه به جمالش

دوست را به محبتش نه به کلامش

عاشق را به صبرش نه به ادعایش

مال را به برکتش نه به مقدارش

خانه را به آرامشش نه به اندازه اش

اتومبیل را به کاراییش نه به مدلش

غذا را به کیفیتش نه به کمیتش

درس را به استادش نه به سختیش

دانشمند را به علمش نه به مدرکش

مدیر را به عمل کردنش نه به جایگاهش

نویسنده را به باورهایش نه به تعداد کتابهایش

شخص را به انسانیتش نه به ظاهرش

دل را به پاکیش نه به صاحبش

جسم را به سلامتش نه به لاغریش

سخنان را به عمق معنایش نه به گوینده اش

می خواهم برگردم به روزهای کودکی

آن زمان ها که :

پدر تنها قهرمان بود

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نــقطه ى زمین، شــانه های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند

تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند.

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود.....!