نیکی واحسان، همانند زنجیری است به دست وپای انسانی

که مورداحسان واقع شده؛ چیزی جزجبرانِ آن یا سپاسگزاری

آن را باز نکند .

امام علی (ع) می فرماید:

الانسان عبد الاحسان، آدمی بنده احسان است.

نفوذ در دل ها و محبوب شدن آرزوی همه است. البتّه مومن به دلیل ایمانی

که دارد، خداوند محبت او را در دل ها قرار می دهد.

إن الذین آمنوا وعملوالصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا، کسانی که ایمان و

عمل صالح دارند، خداوند محبت آنان را در دل ها قرار می دهد . مریم /96

ولی به هر حال راه هایی برای نفوذ در دل ها و همراه کردن دیگران وجود

دارد که در احادیث اسلامی به دو نکته بیش تر توجه شده است: یکی بی

نیازی از مردم و خود را محتاج آنان ندانستن و قطع طمع از آن چه دارند

و دوّم احسان و نیکی به دیگران که کلید فتح دل ها ، بی گمان کمک و

احسان و خوبی کردن است و به تعبیر مولاعلی(ع):

الاحسان یستبعد الانسان ،

احسان آدمی را به بندگی وا می دارد.

الاحسان محبه،

احسان محبت می آورد.

احسن الی من شئت تکن اَمیر،

به هرکه خواستی خوبی کن که امیر و فرمانروای او خواهی شد.

بالاحسان تملک القلوب ،

با احسان آدمی مالک دل ها می شود.

سبب المحبه الاحسان،

احسان مایه محبت دل هاست.

من کثر إحسانه کثر خدمه و اعوانه،

کسی که نیکی زیاد کند یاران و خدمتگزارانش زیاد شوند.

من کثر احسانه أحبه إخوانه ،

کسی که نیکی بسیار کند، مورد محبت برادرانش قرار می گیرد.

بنابران، چنان که از احادیث فوق و ده ها حدیث دیگر استفاده می شود، از

راه های مهم و معجزه آسا برای نفوذ در دل ها همانا نیکی واحسان در حقّ

دیگران است و نباید از این کار اخلاقی و اجتماعی بسیار ارزنده غافل شد.