روزی مردی ساده لوح،به یک جالیز خربزه رسید. خسته وتشنه زیر

سایه ی درخت گردویی که کنار جالیزبود رفت وآنجا دراز کشیدودر

حالی که به فکر فرو رفته بود، پیش خود گفت:"من که از کار خدا

سر در نمی آورم؛ خربزه ی به آن بزرگی راروی بوته ای به آن

کوچکی وگردویی به این کوچکی را روی درختی به این بزرگی ،

آفریده است !"

در همین فکر ها بود که ناگهان گردویی از شاخه جدا شد ویک

راست به پیشانی اش خورد.

مرد بلافاصله دست به دعا برداشت و گفت :

"خدایا شکرت. حالا می فهمم که اگر خربزه ای به آن بزرگی،

روی درخت گردو سبز کرده بودی چه بلایی به سرم

می آمد!"